De landschappen van Peter Durieux (1951, Sassenheim Z.H.). zijn oases van rust waar men stil kan vertoeven en mijmeren over de schoonheid van de natuur. Groene bossen, een weiland met een hekje of een stenen muurtje worden zorgvuldig en tot in detail uitgebeeld. Zonlicht strijkt gelijkmatig over de voorstelling; er is geen wind, geen onrust, alles is verstild. Peter Durieux ontleent zijn ideeën aan zijn reizen naar Frankrijk, waar hij regelmatig met collega's of alleen gaat werken. Daar wandelt hij en maakt schetsen van plekken die hem boeien. Hij schildert niet precies na wat hij ziet. De compositie van het beeld zet hij naar zijn eigen hand waarbij fantasie en werkelijkheid in elkaar overvloeien. Storende elementen worden weggelaten of dingen worden iets verschoven om een bevredigender resultaat te krijgen en de werkelijkheid wat mooier te maken dan hij is. Het is uiteindelijk de compositie, de vlakverdeling, het spel van licht en donker en het kleurgebruik dat telt, niet het werkelijkheidsgehalte van de voorstelling.

In het schilderen van landschappen kan Peter Durieux zich volledig uitdrukken. Het palet met zijn talloze groenen, grijzen en okers biedt hem genoeg middelen om ingetogen en evenwichtige voorstellingen te schilderen. Rust en harmonie voeren er de boventoon. De kunstenaar verbeeldt in zijn schilderijen geen mensen. Wel zien we steeds de aanwezigheid van de menselijke hand in bouwsels, hekjes, huizen, e.d. Het zijn elementen die zich harmonieus in de natuur voegen, alsof de menselijke aanwezigheid alleen iets toevoegt en geen afbreuk doet aan zijn omgeving.

Durieux volgde zijn opleiding aan de Academie Minerva te Groningen in de vakken tekenen, schilderen en grafiek. Dat laatste maakt hij al vele jaren niet meer. Waren de tekeningen aanvankelijk studiemateriaal voor zijn schilderijen, de laatste jaren staan ze meer op zichzelf.
De tekeningen die hij buiten maakt, zet hij in een schilderij om in zijn atelier. Dat is geen letterlijke kopie, vrijelijk past hij de compositie en maatverhouding aan. De kunstenaar schildert op masoniet met acryl, omdat die verf snel droogt. Hij brengt vele lagen aan om helderheid en diepte van kleur te krijgen. Als schilder werkt hij heel precies. De laatste verflaag werkt hij met fijne penselen uit. Het gebruik van felle en sprekende kleuren vermijdt hij om de rust en evenwicht in zijn landschappen te bewaren.
De voorstellingen beantwoorden aan onze behoefte aan rust en contemplatie in deze drukke wereld. Hier is de stilte tot het maximum opgevoerd en kan elk grassprietje afzonderlijk bekeken worden. De landschappen van Durieux roepen een verlangen op naar een verloren harmonie met de natuur.


Voor contact: peterdurieux@gmail.com