Ellen Davidzon geboren te Amsterdam in 1971, maakt deel uit van een nieuwe generatie figuratieve, impressionistische schilders. Haar stijl is los en haar palet fris en kleurrijk. Uit haar studie Sociale Psychologie blijkt de voorliefde voor het verbeelden van het individu in zijn omgeving. Amsterdam en de Nederlandse kust zijn van grote invloed op haar onderwerpkeuze. Kenmerkend is dat zij de werkelijkheid lijkt te zeven op die mooie momenten van het leven. Een spelend kind, een zomerse dag aan zee of een middag in het park. Haar werk vormt een raam naar dat feel-good moment, waarin het goede blijft: al het andere is irrelevant.

Ellen schildert nat-in-nat om de snelheid, "het losse" erin te houden: Portretten, strandgezichten, figuren, enz. Ze ontwikkelt zichzelf door veel te observeren, te lezen en vooral te doen. Haar werk is inmiddels in vele particuliere verzamelingen te vinden van hen die zich verbonden voelen met de sfeer die Ellen oproept.

De afgelopen 10 jaar schilder ik soms alsof m'n leven ervan afhangt. Ik heb zoveel haast, ik wil nog zoveel leren, maken, uitproberen. Honger naar meer, naar beter, het is nooit goed genoeg... Wanneer is iets goed, wanneer ben ik tevreden... de ene keer gaat 't om de sfeer, de andere keer om kleurcombinaties, losheid, eigenheid, eenvoud, puurheid. Ik hou van Scandinavische kunst, het Noorderlicht, die ijle heiige sfeer. Maar ook van Nederlandse meesters die met warmere tinten prachtig werk hebben gemaakt: Van Dongen, Israëls, Sluyters. Ik kijk veel en zie ieder werk als een oefening, kortom ik ben nog lang niet waar ik wil zijn. Deze site toont mijn ontdekkingsreis... welkom en veel plezier...